У нашым музеі шмат цікавых экспанатаў, якія, нажаль, часам застаюцца незаўважаныя наведвальнікамі. Аднак мы вырашылі выправіць сітуацыю і пазнаёміць вас з імі бліжэй. У рубрыцы #незаўважныэкспанат мы адкрыем заслону таямніцы некаторых музейных экспанатаў на якія падчас звычайнай экскурсіі вы маглі не звярнуць увагу.
Першымі экспанатам з рубрыкі будзе апарат для перадачы даных азбукі марзэ.
Амерыканскі мастак і вынаходнік Сэмюэль Морзэ,
у гонар якога названа азбука, у 1838 годзе прапанаваў ідэю кадоўкі сімвалаў для адпраўкі іх па тэлеграфных лініях сувязі. Канчаткова дапрацаваў код Морзэ нямецкі журналіст Фрыдрых Герке праз дзесяцігоддзе. У варыянце ад Герке азбука выкарыстоўваецца і зараз.
Азбука Морзэ - паслядоўнасць кароткіх (пры напісанні пазначаецца кропкай) і доўгіх (пазначаецца працяжнік) сігналаў, у якіх закадаваны літары, лічбы і знакі прыпынку. Працягласць працяжнік роўная працягласці гучання трох кропак. Так, літара "А" закадавана кропкай і працяжнік, літара "Б" - працяжнік і трыма кропкамі, "У" - кропка, працяжнік, працяжнік. І так кожны сімвал.
Са з'яўленнем азбукі Морзэ радыст прымаў радыёсігнал на спецыяльным абсталяванні, пераносіў на паперу ў літарным эквіваленце і перадаваў шыфр далей. Сама перадача кодаў Морзэ рабілася з дапамогай тэлеграфнага ключа (пазней з'явіліся клавіятурныя датчыкі) і электронных прылад, якія аўтаматычна фарміруюць тэлеграфнае паведамленне.
У гады Вялікай Айчыннай вайны азбука Морзэ стала адным з асноўных спосабаў перадачы інфармацыі і забяспечыла пераможны зыход немалай колькасці бітваў.
